In 2018 trok een record van 21.700 Brusselaars naar Vlaanderen.
Omgekeerd ruilden slechts 8.611 mensen hun Vlaamse stek in voor een
woning in Brussel. Tel daar de Walen bij die naar Vlaanderen verhuisden
(8.848 in 2018) en u komt op ruim 30.548 mensen. Bijna dubbel zoveel als
het aantal Vlamingen dat vorig jaar naar een ander gewest trok
(16.153). Een verschil van 14.395 mensen. Tien jaar geleden was dat nog
maar 6.617.
“Meer waar voor hun geld”
Volgens CIB Vlaanderen is er niet één verklaring waarom
Vlaanderen zo populair is bij Walen en Brusselaars. “Inwoners van de
duurdere gemeenten in het Brussels Gewest, zoals Woluwe, Oudergem en
Watermaal-Bosvoorde, zoeken bijvoorbeeld vaak hun toevlucht in de
Vlaamse Rand. Daar vinden ze waar voor hun geld met daarbovenop een
vlotte verbinding naar de hoofdstad. Ook andere faciliteiten spelen een
belangrijke rol.”
Er zijn ook fiscale factoren. Sinds 1 juni 2018 betaal je in
Vlaanderen altijd 7 procent registratierechten bij de aankoop van een
gezinswoning. Daarvoor was dat voor woningen met groot beschrijf 10
procent. “Het is onwaarschijnlijk dat deze verlaging zich nu al laat
voelen. Maar de fiscale concurrentie tussen de gewesten speelt al
langer, en de Vlaamse Rand rond Brussel is daarvoor in zekere zin het
strijdtoneel.”
Die
stadsvlucht is ook een groot probleem voor de Brusselse overheden,
vooral omdat de mensen die Brussel binnenkomen structureel armer zijn
dan zij die vertrekken. En armere mensen betekent minder belastingen. De
stadsvlucht tegengaan staat dus hoog op de ministeriële agenda, waar
bijvoorbeeld ook de dure uitbreiding van de metro op staat.
Inmiddels
deint die uitwijking uit Brussel steeds verder uit over Vlaams-Brabant
en delen van Oost-Vlaanderen, en dat heeft ook gevolgen op het vlak van
integratie en behoud van de eigenheid van Zennevallei en Pajottenland.
Opmerking: ondanks de negatieve sfeer die de Franstalige pers rond Vlaanderen blijft propageren, komen welstellende Brusselaars toch nog altijd heel graag in de Rand wonen..
