Drogenbos - Biografie Felix

De boer die enkel op zondag schilderde: Biograaf zoekt vrienden en familie van kunstenaar Felix De Boeck (1898-1995): “Ik wil zijn persoonlijk verhaal schrijven”

•  
  
  

  

Archief Felix De Boeck, FeliXart Kunstenaar Felix De Boeck aan het werk aan zijn hoeve in Drogenbos. 

Meer dan twintig jaar na zijn dood blijft het leven van kunstschilder Felix De Boeck uit Drogenbos tot de verbeelding spreken. De Nederlandse doctoraatstudent David Veltman schrijft een biografie van de man en is op zoek naar vrienden en familieleden van de artiest die zijn hele leven lang boerde aan de rand van het dorp. 

Felix De Boeck was één van de merkwaardigste schilders die ons land ooit heeft gekend. De man was in de eerste plaats een landbouwer en schilderde enkel op zondag. De rest van de week had hij het te druk met het werk op het land. Maar hij ontving wel alle belangrijke kunstenaars en schrijvers van die tijd op zijn hoeve. Vandaag wordt die gerestaureerd en sinds eind jaren negentig is op zijn erf het FeliXart Museum gevestigd, gewijd aan zijn leven en werk. Er is al heel wat gedocumenteerd over de man, maar Veltman  wil het leven van De Boeck verder uitspitten na een oproep van het FeliXart Museum.

Felix sloot vriendschappen met politici als Jean-Luc Dehaene en Marc Galle, dichters Maurice Carême en Wies Moens en de zakenmensen Maurits Naessens en Leon Rochtus. Hij wist dat deze mensen iets voor hem konden betekenen.

De Boeck had best een uitgebreid netwerk van vrienden. Dat blijkt uit het persoonlijk archief van de kunstenaar dat Veltman van het FeliXart Museum in bruikleen kreeg. “Dat archief was zo goed als onbekend, omdat De Boeck het altijd bij zich gehouden heeft. Er zitten brieven in van belangrijke vrienden en tijdgenoten, die een nieuw zicht bieden op de manier waarop De Boeck een beroemd kunstenaar is geworden”, vertelt Veltman. 

Belangrijke vriendschappen

“Zelf beweerde hij altijd dat dat buiten hem om gebeurde en dat anderen tentoonstellingen of kunstmanifestaties voor hem organiseerden. Dat beeld klopt slechts gedeeltelijk: hij sloot bijvoorbeeld vriendschappen met politici als Jean-Luc Dehaene en Marc Galle, de dichters Maurice Carême en Wies Moens en de zakenmensen Maurits Naessens en Leon Rochtus. Hij wist dat deze mensen iets voor hem konden betekenen. Langs die weg kon hij er uiteindelijk voor zorgen dat zijn artistieke nalatenschap werd bijeengebracht in een eigen museum.”

De Boeck en zijn vrouw Marieke konden geen gezonde kinderen krijgen omdat ze elkaars directe neef en nicht waren. Vier van hun vijf kinderen stierven al op zeer jonge leeftijd. De Boeck beweerde dat hij het verdriet over zijn verloren kinderen alleen kon verwerken door te blijven schilderen.

Tuberculose

Privé moest De Boeck ook heel wat tegenslagen verwerken. “Eén van De Boecks eerste abstracte schilderijen was ‘Aanwezigheid van B.K.’ uit 1921, dat intussen verloren is gegaan. B.K. stond voor Bacille Koch, de bacterie die tuberculose veroorzaakte. De familie De Boeck werd zwaar getroffen door deze ziekte. Zijn broer Marcel stierf er aan maar ook De Boecks vrouw Marieke leed aan tuberculose. Omdat ze elkaars directe neef en nicht waren, konden ze geen gezonde kinderen krijgen. Vier van hun vijf kinderen stierven al op zeer jonge leeftijd. De Boeck beweerde dat hij het verdriet over zijn verloren kinderen alleen kon verwerken door te blijven schilderen. Vanaf dat moment kreeg zijn werk een sterk katholieke inslag. Ik wil graag weten welke invloed die traumatische ervaring had op zijn publieke reputatie. Zijn vrienden waren sterk onder de indruk van de manier waarop hij met de dood van zijn kinderen omging. Het droeg bij aan de mythevorming rond zijn kunstenaarschap.”

Leven uitspitten

Veltman is op zoek naar iedereen die De Boeck gekend heeft om zijn leven helemaal uit te spitten. Mensen die met hem samenwerkten maar ook inwoners van Drogenbos die hem gekend hebben. “Ik vraag me af hoe De Boeck nu precies bekendstond in Drogenbos, het dorp waar hij zijn hele leven gewoond en gewerkt heeft”, zegt Veltman. “Zijn grootvader van moederszijde was Jacques van Breetwater, een voormalige burgemeester van het dorp.

Zijn vader Jan de Boeck was van eenvoudige komaf. Hij kon niet lezen of schrijven, maar werd wel in staat gesteld om de boerderij van zijn schoonvader te beheren. Hij zou ook de plaatselijke fanfare hebben opgericht. Hoe is dat mogelijk? Ik zou graag in contact komen met mensen die over archieven beschikken van de familie De Boeck-Van Breetwater. Ik heb ook nog steeds vragen over zijn kleine boerderij. Was De Boeck echt in staat om te leven van de opbrengst van zijn land? Ik zou dus graag ook in contact komen met mensen die hem op een zakelijke manier hebben leren kennen.”

Vrienden, kennissen of familieleden van Felix De Boeck kunnen David Veltman bereiken op telefoonnummer +31 50 3632426 of mailen op d.veltman@rug.nl.

Bron: Het Laatste Nieuws, Bart Kerckhoven

Van Valleilandschap tot Groene Stroom

Najaarslezing: Waterlopen en beheer in Vlaams-Brabant.

Van valleilandschap tot groene stroom

Kom naar de najaarslezing over de historische dynamiek van rivieren en beken. We besteden bijzondere aandacht voor de menselijke activiteiten die een impact hadden op deze landschappen.

Thema's die aan bod komen:

• een geografisch kader over de ontwikkeling van riviervalleien
• een historisch overzicht van waterbeheer en -benutting
• een inzicht in relevant bronnenmateriaal
• enkele gevalstudies van onderzoek, publieksdeling en landschapsontwikkeling

Schrijf je ten laatste 2 december 2019 in

Programma

• 10.00 uur: Onthaal met koffie/thee
• 10.15 uur: Welkomstwoord
• 10.20 uur: Het rivierlandschap in verandering: lange-termijn dynamiek van rivieren en valleigebieden in het Dijle- en Demerbekken - Gert Verstraeten (KU Leuven)
• 11.00 uur: Onderzoek naar waterlopen en hun beheer. Wat vind ik in het archief? - Jan De Cock (Heemkundig Genootschap “van Witthem” Beersel) en Danielle Caluwé (DIMA-BOSA/Algemeen Rijksarchief)
• 11.40 uur: Op zoek naar Den Liberen Loop: rivierbeheer en traditionele landbouwsystemen in Vlaanderen voor 1900 - Tim Soens (Universiteit Antwerpen)
• 12.30 uur: Broodjeslunch
• 13.30 uur: Rivierbeheer tijdens het ancien régime: de Demeradministratie in de 17de en 18de eeuw - Johan Breugelmans (Hertogelijke Aarschotse Kring voor Heemkunde)
• 14.00 uur: De herontdekking van onze beken: over de ontsluiting van kennis over het Kampenhoutse bekenlandschap - Hubert Gulinck (Heemkring Campenholt)
• 14.30 uur: Casus Oyenbrugmolen. Het restauratie-energieproject van een beschermde watermolen - Erik Van Hemelrijck (Vereniging Oyenbrugmolen)

Organisator

Documentatiecentrum Vlaams-Brabant en Rijksarchief Leuven Documentatiecentrum Vlaams-Brabant, Vaartstraat 24 - 3000 Leuven

Wanneer

zaterdag 07 december 2019 van 10.00 tot 15.00 uur

Locatie

Villerscollege, Vaartstraat 24, 3000 Leuven

Contact

• Documentatiecentrum Vlaams-Brabant, 016 31 49 50, documentatiecentrum@vlaamsbrabant.be
• Rijksarchief Leuven, 016 31 49 54, rijksarchief.leuven@arch.be

Prijs gratis

Boskappingen worden gespreid

Het Agentschap voor Natuur en Bos zal de kappingen in zijn bossen meer spreiden, na protest van burgers.

Het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) neemt gas terug in het kappen van bomen in zijn eigen bossen. Het tempo waarin dat zal gebeuren wordt teruggeschroefd, net als de schaal waarop.

Het agentschap doet de bijsturing na aanhoudend protest van burgers die het grootschalige rooien ervaren als een verminking. In Wingene trokken ze met succes naar de Raad van State. Het kapbeleid staat voor hen haaks op de intentie van de Vlaamse regering om 10.000 hectare bos bij te creëren. ‘Vanwege de efficiëntie hebben we de jongste jaren soms grote kappingen in één keer doorgevoerd. De slinger is wellicht wat doorgeslagen. Wij begrijpen dat sommige ingrepen de bosbezoekers bruuskeren. Daarom zullen we vanaf nu geleidelijker te werk gaan.’ zegt het ANB.

Maar de kap als dusdanig staat niet ter discussie. Het ANB verantwoordt dat met de biodiversiteit als voornaamste argument . Een gevarieerder bos (meer verschillende soorten en leeftijden, open plekken) biedt meer levenskansen aan uiteenlopende diersoorten en is robuuster. Om die ­reden worden ook exoten als de Amerikaanse eik geveld.

Kappen is een manier om het bos te beheren, geen doel op zich. Het ANB blijft overtuigd van het nut en de noodzaak daarvan binnen duurzaam bosbeheer. Op termijn komt er bos bij. Het agentschap vindt voor die visie steun bij wetenschappers en bij een vereniging als Bos+. Het ANB zal tegelijk zijn communicatie beter verzorgen om de ingrepen meer te duiden en verteerbaar te maken bij het publiek.

Boom slaat koolstof op

Dat publiek snapt niet waarom er in deze klimaattijden nog aan bos geraakt wordt. Elke boom slaat koolstof op en een bos brengt verkoeling. Ook dat argument countert het ANB. Als je niet geregeld kapt, legt een bos net minder CO₂ vast.‘Je moet het hout wel duurzaam gebruiken en bijvoorbeeld opslaan in meubelen die jaren meegaan.

Wat de boze burgers danig dwarszit, is dat het hout van de gekapte bomen verkocht wordt en vaak in bulk naar het Verre Oosten verdwijnt. Het verwijt klinkt dat het ANB dat doet vanwege de opbrengst. Maat de perceptie dat geld de drijvende kracht is, klopt niet.

Nederland

Ook in Nederland is onder druk van de publieke opinie het kap­beleid bijgestuurd. Natuurmonumenten, de Nederlandse tegenhanger van Natuurpunt, besloot in juli na het raadplegen van zijn leden, minder bomen te gaan kappen.  Staatsbosbeheer, het Nederlandse ANB, nam een vergelijkbare beslissing. Een petitie van 23 organisaties tegen het kappen door Staatsbosbeheer is al meer dan 26.000 keer onderschreven.
Bron: De Standaard

Appartementen en woonzorgcentrum in de plaats van pastorie en kerk Lot

Tot 8 november kan iedereen bezwaar indienen tegen de ombouw van de Kerk en Pastorie van Lot tot appartementen en woonzorgcentrum.

De plannen kan je consulteren op het omgevingsloket. Vooral de  architectennota  omvat  interessante informatie.

Alle informatie via deze link. 

In de plannen is een zes bouwlagen tellend woonzorgcentrum opgenomen, met de nok van het kerkgebouw als  maximale bouwhoogte. In een eerste fase worden er 30 eenpersoonskamers en 39 assistentiewoningen voorzien, maar het aantal bedden kan opgetrokken worden naar 75.

Middenbeuk

De uiteindelijke veertien assistentiewoningen komen op de twee bovenste verdiepingen van het woonzorgcentrum en in de pastorie. Op het gelijkvloers van die pastorie komt er een kinderopvang. Het rechterdeel van de pastorie gaat tegen de vlakte, waardoor er ruimte is voor een nieuwe toegang.

De kerk blijft grotendeels behouden, maar er wordt ook gebroken. De middenbeuk van de kerk en de aanbouwen aan de zuidoostzijde moeten weg. De gevels aan de Pastoriestraat en Blokbos worden zo veel mogelijk behouden. Waar mogelijk blijft de typische raamindeling van een kerkgebouw behouden. Om te kunnen voldoen aan de eisen van een woonzorgcentrum kunnen de glasramen echter niet overal behouden blijven.

Stille ruimte

In het interieur blijven wel een aantal typische elementen behouden,. Zo wordt op de eerste verdieping ter hoogte van het koor een stille ruimte ingericht, waarbij de typische kenmerken van het kerkgebouw kunnen behouden blijven.

Op het gelijkvloers, ter hoogte van de voormalige inkom van het kerkgebouw, wordt een gemeenschappelijke ruimte met cafetaria ingericht. De houten inkomdeur wordt vervangen door een glaspartij.

Op de site worden verder nog heel wat woongelegenheden gecreëerd. Aan de zuidoostelijke kant komt een appartementsblok met vier bouwlagen en in totaal 26 appartementen. Er blijft ook 2.000 vierkante meter groen, met onder meer een private tuin en petanquebaan.

Op de site moeten een aantal bomen en struiken gerooid worden, maar de grote boom tussen de kerk en de pastorie mag blijven. Dat geldt ook voor de bestaande boom ter hoogte van Blokbos en de aanplantingen aan het oorlogsgedenkteken Heilig Hart. Het gedenkteken zelf en het monument voor de gesneuvelden blijft behouden, het kruisbeeld moet wel verplaatst worden.